In weerwil van alle goede kluizenaarsvoornemens droop ik afgelopen woensdag af naar het zuiden van het land om voor publiek wat gebbetjes over de Eerste Wereldkrijg te verkondigen. Als invaller, een rol waarvoor ik, de juist tot kletskolonel bevorderde Gustav Immerbereit, uitermate geschikt ben. Er werd mij exquise drank en spijs in het vooruitzicht gesteld en zo nog het een en ander. (Waarover om moverende redenen verder geen mededeling kan worden gedaan. Ping, ping, doet de magnetron terwijl ik dit schrijf.) Maar wat me natuurlijk meteen over de drempel hielp, was de mededeling – fijn achteloos – dat de gewaardeerde initiaalgenoot ook al eens op die plek een uiterst geslaagde avond had verzorgd. (meer…)
↧